Ezechiël 4

₁Minskesoan, nim in klaaitichel, lis dy foar dij del en tekenje dêr in stêd op, Jeruzalem. ₂Slút dy stêd yn, bou der belegeringswurken tsjin en smyt der in skâns tsjin op, set legerkampen út en stel om de hiele stêd hinne stoarmrammen op. ₃Nim dan in izeren bakplaat en set dy as in izeren muorre tusken dysels en dy stêd; kear dy dan mei it gesicht nei de stêd ta; en dy is yn steat fan belegering en do bist de man dy’t it docht. Dat is dan in teken foar it folk fan Israel.

₄Gean dan op ’e linkerside lizzen en draach sa de ûngerjochtichheid fan it folk fan Israel: safolle dagen ast op dy side leist, sa lang silst ek har ûngerjochtichheid drage. ₅Safolle jierren as har ûngerjochtichheid no al oanhâldt, like folle dagen jou Ik dij om dy te dragen: trijehûndert en njoggentich; sa silsto de ûngerjochtichheid fan it folk fan Israel drage. ₆Ast dy tiid fol makke hast, gean dan wer lizzen, mar no op ’e rjochterside en draach de ûngerjochtichheid fan it folk fan Juda; fjirtich dagen lang. Ik rekkenje ien dei foar elk jier. ₇Kear dy dan mei it gesicht nei it belegere Jeruzalem ta, strûp de mouwe op en profetearje tsjin dy stêd. ₈Sjoch hoe’t Ik dij mei touwen byn, datst dy net fan ’e iene side op ’e oare keare kinst; do moatst de dagen fan dyn benearing earst fol meitsje.

₉Nim dan weet en koarn, grutte beane en reade earte, swart koarn en spjelt, doch dat trochinoar yn in pôt en meitsje dêr dyn brea fan: dat sil dyn iten wêze al de dagen datsto op dyn iene side lizze moatst, 390 dagen lang. ₁₀It iten datst krigest, moatst ôfwage, tweintich sikkel deis en op fêste tiden moatst it opite. ₁₁Wetter moatst ek sunich mei wêze: in mingel deis; en op fêste tiden moatst it opdrinke. ₁₂Dyn iten moat der útsjen as koarnkoeken en do moatst it foar har eagen bakke op droege minskedong. ₁₃En de Heare sei: Sa sille dy fan Israel har brea ûnrein ite by de heidenfolken dêr’t Ik har hinne ferbalje.

₁₄Mar ik sei: O God myn Heare, ik ha mysels noch noait ûnrein wurde litten: fleis fan in stoarn of fan in ferskuord bist haw ik fan jongs ôf oan noch noait iten, bidoarn offerfleis haw ik noch noait in mûle op set. ₁₅Doe sei Er tsjin my: No, dan meist fan my kowedong ynpleats fan minskedong brûke om dêr dyn brea op te bakken.

₁₆Dêrnei sei Er tsjin my: Minskesoan, tink der mar om, Ik meitsje, dat der krapte fan brea komt yn Jeruzalem: yn soargen sille se it brea ôfwage om te iten en mei benaudens it wetter ôftaapje om te drinken. ₁₇Ja, it sil mei iten en drinken by harren sà krap omkomme, dat de iene nei de oare dermei oan is en weitart troch syn ûngerjochtichheid.