Daniël 1

₁It tredde jiers, dat Jojakim kening fan Juda wie, kaam Nebûkadnessar, kening fan Babel, op Jeruzalem ta en sleat it yn. ₂Doe joech de Hear him kening Jojakim fan Juda yn hannen, mei in part fan it ark út it hûs fan God derby en hy brocht se nei it lân Sjineär ta, yn it hûs fan syn god. Jawis, it ark tôge er yn it skathûs fan syn god.

₃Dêrop hiet de kening Asjpenaz, de hofmaster, hy soe út Israel komme litte guon fan keninklik komôf, lju fan kwizekwânsje, ₄út ’e jongerein, mei net it minste skeel, kreas fan oansjen, tûk yn alle wysheid, beleard yn wittenskip en skerp fan ynsjoch. Se moasten har ek goed witte te hâlden en te dragen yn it paleis fan ’e kening en de fermogens hawwe foar it ûnderrjocht yn ’e Chaldeeske skriften en taal. ₅En de kening parte har it iten ta, elke dei op ’e nij, fan it gastmiel fan ’e kening, en fan ’e wyn dy’t hy dronk, dat se mar dije soenen. Dat moast sa trije jier oanien, en oan ’e ein dêrfan moasten se foar de kening ferskine.

₆No besloech it sa, dat der ûnder dy fan Juda wienen Daniël, Chananja, Misjael en Azarja. ₇Mar de hofmaster joech har oare nammen: hy sette foar Daniël Beltesjassar, foar Chananja Sadrak, foar Misjael Mesjak en foar Azarja Abednego. ₈Doe naam Daniël him mei ynmoed foar, hy woe him net ûnrein meitsje mei it gastmiel fan ’e kening en mei de wyn dy’t er dronk. Dat sadwaande frege er fan ’e hofmaster dat er him dochs net ûnrein hoegde te meitsjen. ₉En God makke it sa foar Daniël, dat de hofmaster mei him ophie en him tagedien wie. ₁₀Lykwols, de hofmaster sei tsjin Daniël: Ik bin bang foar myn hear de kening. Hy hat it iten en drinken jim taparte en as jimme der no sútriger út komme te sjen as de feinten dy’t jimme kornuten binne, soe dat op myn earme holle delkomme. ₁₁Doe sei Daniël tsjin de tsjinner dy’t foar it iten rette en troch de hofmaster oan Daniël, Chananja, Misjael en Azarja taskikt wie: ₁₂Prebearje it dochs ris tsien dagen mei jo tsjinstfeinten. Jou ús dan grienten as iten en gewoan wetter as drinken. ₁₃Sjoch dan sels wa’t der better útsjogge: wy of dy feinten dy’t fan it gastmiel fan ’e kening ite. Doch dan mei jo tsjinstfeinten neffens wat jo sjogge. ₁₄Wel, hy harke nei har fan datoangeande en prebearre it tsien dagen mei har. ₁₅No, doe’t de tsien dagen om wienen, seach men dat se in sûner skouwing hienen en foller yn it fleis sieten as alle feinten dy’t fan it gastmiel fan ’e kening ieten. ₁₆Dat tenei liet de tsjinner dy’t foar it iten rette, har gastmiel en de wyn dy’t se drinke moasten, wei en joech har grienten. ₁₇En dy feinten, fjouweresom – de iennichste God joech harren kundigens en skerpens yn allerhanne geskriften en wysheid, mar Daniël joech er bûtendat ynsjoch yn alle gesichten en dreamen.

₁₈Doe’t de tiid om wie, dy’t de kening steld hie, en se foar him ferskine moasten, brocht de hofmaster har yn it paleis foar Nebûkadnessar. ₁₉De kening hâlde in petear mei har: doe koe ûnder har allegearre gjinien Daniël, Chananja, Misjael en Azarja belykje, dat hja moasten har foar de kening opstelle. ₂₀Yn elk stik dêr’t it op wiis begryp oankaam en dêr’t de kening har oer ûnderstie, die it him bliken, dat se al dy útlizzers, dy beswarders yn syn hiele keninkryk wol tsien kear oer koenen. ₂₁Daniël bleau der sels oant it earste jier fan kening Koaresj.