Amos 7

₁Dit liet God de Heare my sjen: Der wie immen dwaande sprinkhoannen te meitsjen, doe’t it nijgers begûn te kommen; goed begripe, it nijgers nei’t der foar de kening meand wie. ₂En doe’t se al wat op it lân stie, ôffrette soenen, sei ik: God, myn Hear, ferjou dochs! Hoe soe Jakob sa yn wêzen bliuwe? It is ommers sa’n lyts folk! ₃Doe begrutte it de Heare. ‘It giet net troch’, sei Er.

₄Dit liet God de Heare my sjen: Der wie immen dwaande in fjoerrein op te roppen, God de Heare. Dat fjoer hie de grutte ûndergrûnsee al fertard en soe no ek mei it lân sels dwaande. ₅Doe sei ik: ‘God, myn Hear, byn dochs yn! Hoe soe Jakob sa yn wêzen bliuwe? It is ommers sa’n lyts folk!’ ₆Doe begrutte it de Heare wer. ‘It giet net troch,’ sei Er.

₇Dit liet Er my sjen: Sjoch, de Hear sels stie op in leadrjochte muorre mei it sjitlead yn ’e hân. ₈Doe frege de Heare my: ‘Wat sjochsto, Amos?’ In sjitlead, sei ik. Doe sei de Hear: ‘Sjoch, Ik bin dwaande it sjitlead der bylâns te hâlden yn it fermidden fan myn folk Israel. Tenei sil Ik it net mear ûntsjen!

₁₀Doe stjoerde Amasja, de pryster fan Bet-El, kening Jerobeäm fan Israel dit boadskip: Amos spant tsjin jo gear, samar midden yn Israel. It lân kin dy wurden fan him net ferneare, ₁₁want dit hat Amos sein:

₁₂Tsjin Amos sels sei Amasja: Sjenner, gean fuort! Wyk út nei it lân Juda, sjoch dêr oan ’e kost te kommen en profetearje dêr mar! ₁₃Mar te Bet-El moat it út wêze mei dyn profetearjen, want dat is in keninklik hillichdom en in rykstimpel. ₁₄Doe naam Amos it wurd en sei tsjin Amasja: Ik bin gjin profeet-fan-berop en allikemin in profete-learling, mar feehoeder en kweker fan moerbei-figen. ₁₅Mar de Heare hat my achter de keppel weihelle en de Heare sei tsjin my: Gean hinne en profetearje tsjin myn folk Israel. ₁₆No dan, hear nei it wurd fan de Heare! Jo sizze, dat ik net tsjin Israel profetearje mei en net preekje mei tsjin it folk fan Israel. ₁₇Dêrom hat de Heare dit te sizzen: