Hannelingen 18

₁Dêrnei gong er út Athene wei, nei Korinte. ₂Dêr krige er kunde oan in Joad, dy’t Aquila hiet, fan komôf út Pontus, en koartlyn mei syn frou Priscilla út Italië kommen, omdat Claudius oarder jûn hie dat alle Joaden út Rome wei moasten; hy socht harren op ₃en omdat se fan itselde fak wienen, bleau er by harren en se arbeiden mei-inoar; it wienen tintmakkers fan har fak. ₄Alle sabbatten debattearre er mei de Joaden yn ’e synagoge, en die syn bêst om Joaden en Griken te oertsjûgjen.

₅Doe’t Silas en Timóteüs oankommen wienen, út Masedoanië wei, joech Paulus him alhiel oan it preekjen, en ferkundige de Joaden dat Jezus de Messias is. ₆Doe’t dy dêr lykwols tsjin opkamen en him berabben, skodde er de klean út en sei tsjin harren: It is jim eigen skuld, dat jimme ferlern geane; ik kin der neat oan dwaan en gean tenei nei de heidenen. ₇Doe gong er dêr wei, nei it hûs fan in man dy’t Titius Justus hjitte, in ferearder fan God, dy’t nêst de synagoge wenne. ₈En de synagogebestjoerder Crispus waard kristen mei syn hiele húshâlding, en hiel wat Korintiërs dy’t nei Paulus harken, leauden en lieten har dope.

₉Doe sei de Hear op in nacht yn in fizioen tsjin Paulus: Wês net bang, mar sprek en hâld dy net stil; ₁₀want Ik stean dy by en net ien sil in hân útstekke om dy wat te dwaan, en wit-hoe-folle yn dizze stêd hearre by myn folk. ₁₁Sa bleau er dêr oardel jier en joech by harren ûnderrjocht yn it wurd fan God. ₁₂Mar doe’t Gallio goeverneur fan Achaje wie, foelen de Joaden as ien man op Paulus oan. Se sleepten him foar de rjochtbank ₁₃en seinen: Dy man besiket de lju oer te heljen ta in earetsjinst dy’t yn striid is mei de wet. ₁₄Paulus soe der krekt op yngean, doe sei Gallio tsjin de Joaden: As it om in misdie of om in gemiene streek te rêden wie, soe ik jimme oanklacht earlik oannommen hawwe. ₁₅Mar sokke strideraasjes oer in wurd, oer nammen en oer dy wet fan jimme, dêr moatte jimme sels mar mei rêde; dêr wol ik gjin rjochter oer wêze. ₁₆Doe jage er harren foar de rjochtbank wei. ₁₇Mei-inoar griepen se de synagogebestjoerder Sóstenes en joegen him foar de rjochtbank in wân bruien; mar Gallio waard der oars noch oars fan.

₁₈Paulus bleau dêr noch ferskate dagen. Doe naam er ôfskie fan ’e bruorren en gong mei in skip nei Syrië, mei Priscilla en Aquila; earst hied er yn Kenchréae him it hier knippe litten, want hy hie in gelofte dien. ₁₉Doe’t se yn Efeze oankommen wienen, gong er dêr by de oaren wei; sels gong er nei in synagoge ta, dêr’t er mei de Joaden debatearre. ₂₀Mar doe’t se him fregen, langer te bliuwen, sloech er dat ôf. ₂₁Hy naam ôfskie mei de wurden: Ik kom by jimme werom, as God it wol. Doe foer er út Efeze wei. ₂₂Hy kaam yn Cesaréa oan, gong oan lân en reizge nei Jeruzalem, en dêrnei fierder nei Antiochië.

₂₃Nei’t er dêr in skoft tahâlden hie, gong er fuort, reizge achter inoar Galatië en Frygië troch, wylst er oeral de kristenen moed ynprate.

₂₄No wie der in Joad yn Efeze kommen, dy’t Apollos hiet, fan komôf út Alexandrië, in geleard man, dy’t tige thús wie yn ’e Skriften. ₂₅Dy wie ûnderlein yn ’e lear fan ’e Hear; hy spriek fol fjoer en fertelde yn syn ûnderrjocht tige sekuer hoe’t it mei Jezus gien wie, al hied er dan ek allinne mar weet fan ’e doop fan Johannes. ₂₆Dy man die ek al frijmoedich it wurd yn ’e synagoge. Doe’t Priscilla en Aquila him heard hienen, namen dy him mei en leinen him Gods wei dúdliker út. ₂₇Doe’t er oerstekke woe nei Achaje, treasten de bruorren him oan en skreauwen de gemeenteleden dêre in brief, dat se him freonlik ûntfange moasten. Doe’t er der ienkear wie, hienen de leauwigen troch Gods geunst in grutte stipe oan him ₂₈want fûl bestried er de Joaden yn ’t publyk, en brocht bewizen út ’e Skrift by, dat Jezus de Messias is.