Taal die je hart raakt

Wereldwijd zijn er 7.394 talen, en in 3.736 van die talen is nog geen enkel gedeelte van de Bijbel vertaald. Van de 7,4 miljard mensen op de wereld kunnen bijna 200 miljoen mensen de Bijbel niet lezen in hun eigen taal. Laat dat eens tot je doordringen en stel je eens voor dat jij de Bijbel alleen zou kunnen lezen in een andere taal.

Je denkt dan waarschijnlijk meteen aan een taal die je goed kent, misschien het Engels of het Duits. Ik vind het soms fijn om de Bijbel in het Engels te lezen. Het is een taal die ik goed beheers en ook regelmatig spreek. Ik vind het verfrissend om de bekende Bijbelverzen eens op een andere manier te lezen.

Toch komt er altijd een moment dat het in plaats van verfrissend ineens best wel verwarrend en vervreemdend is. Als ik het niet meer begrijp, kan ik mijn eigen Nederlandstalige Bijbel er weer bij pakken. Ik kan het vers dat ik niet begrepen heb opzoeken en lezen. Dat voelt dan als thuiskomen: aha, dit is dus wat er staat! Maar wat als je die optie niet hebt?

Voor mijn werk als Fondsenwerver bij het Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap verdiep ik me in verhalen van mensen voor wie dit de realiteit is. Ze willen de Bijbel heel graag lezen, maar dat kunnen ze niet. De Bijbel is er (nog) niet in hun eigen taal. Deze christenen zijn afhankelijk van anderen, bijvoorbeeld de voorganger in de kerk, om hun zo goed mogelijk in hun moedertaal te proberen uit te leggen wat er staat. Na de dienst gaan ze naar huis met één nieuw verhaal. Maar ze verlangen ernaar om meer te weten te komen over God en Jezus.

Dit geldt bijvoorbeeld voor Javzaa, een dove christen in Mongolië. In Mongolië gaan de meeste dove kinderen niet naar school. Het schoolsysteem is niet ingericht op dove kinderen en een speciale opleiding is voor de meeste ouders te duur. Zo groeien kinderen dus op met de Mongoolse gebarentaal. Dat is hun moedertaal: de taal die ze op een natuurlijke manier leren, de taal waarin ze hun eerste woorden gebaren, de taal waarin ze denken.

Javzaa zou net als veel andere dove christenen in Mongolië graag zelf in de Bijbel willen kunnen lezen. In haar kerk, Hope Church in Ulaanbaatar, komt ze wekelijks bijeen met andere dove christenen. Samen vroegen ze zich af: ‘Hoe kunnen we ervoor zorgen dat we Gods Woord ook op andere dagen van de week kunnen ervaren?’ Ze kwamen op het idee om de Bijbelteksten te gebaren en te filmen. Inmiddels werken de dove christenen samen met een vertaalteam van het Bijbelgenootschap van Mongolië om een Bijbelvertaling te maken in hun moedertaal: Mongoolse gebarentaal.

Toen het eerste Bijbelgedeelte in Mongoolse gebarentaal opgenomen was, was Shirininkov één van de eersten die het mocht zien. Hij knikte mee terwijl hij het filmpje bekeek. ‘Door deze Bijbel in gebarentaal kan ik Gods Woord begrijpen in de taal van mijn hart. Dit helpt mij om te groeien in mijn geloof,’ gebaart Shirininkov na afloop enthousiast. Net als alle dove christenen in Mongolië kan hij niet wachten tot de dag dat hij de hele Bijbel in gebarentaal kan gaan bekijken, waar en wanneer híj wil. Dat geeft zelfvertrouwen!

Het is de missie van het Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap om de Bijbel, Gods boodschap van liefde van de wereld toegankelijk te maken voor iedereen. Dat doen we bijvoorbeeld door de Bijbel te vertalen zodat die in hun moedertaal tot hen spreekt.

Daniëlle de Gelder is fondsenwerver voor het Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.